Γενικά περί συγκολλήσεων: Πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα των συγκολλήσεων, Ταξινόμηση των μεθόδων συγκόλλησης, Γενικές αρχές συγκολλήσεων με τήξη, Μέθοδοι σύνδεσης, συμβολισμοί συγκολλήσεων, Θέσεις συγκόλλησης. Σύγχρονες μέθοδοι συγκόλλησης: Συγκόλληση με αέριο και κοπή με οξυγόνο, Συγκόλληση με επενδεδυμένα ηλεκτρόδια, Συγκόλληση με ηλεκτρόδιο βολφραμίου και προστασία αερίου, Συγκόλληση με τηκόμενο ηλεκτρόδιο και προστασία αερίου, Συγκόλληση βυθισμένου τόξου, Αυτόματες μέθοδοι κατακόρυφης συγκόλλησης. Επιλογή μεθόδων συγκόλλησης. Χρήση των διαφόρων μεθόδων συγκόλλησης στη Ναυπηγική. Κανονισμοί Νηογνωμόνων. Παραμένουσες τάσεις σε συγκολλήσεις. Παραμορφώσεις συγκολλητών κατασκευών. Μέθοδοι μείωσης των παραμορφώσεων. Σφάλματα των συγκολλήσεων. Έλεγχος συγκολλήσεων. Μη καταστρεπτικοί έλεγχοι. Υπολογισμός αντοχής-διαστασιολόγηση συγκολλήσεων. Υπολογισμός κόστους συγκόλλησης.
Το μάθημα περιλαμβάνει εργαστηριακό μέρος στα πλαίσια του οποίου οι φοιτητές πραγματοποιούν, αφού προηγουμένως εξασκηθούν, συγκολλήσεις στις ακόλουθες θέσεις εργασίας:
1) Αφή-διατήρηση τόξου. 2) Δημιουργία συνεχών ραφών επικάλυψης – αναγόμωσης σε οριζόντια πλακίδια. 3) Ηλεκτροσυγκόλληση ελασμάτων πάχους 5 χιλ. σε οριζόντια θέση («σώκορο» ελάσματος περιβλήματος γάστρας, πλευρών, πυθμένα, καταστρώματος στην προκατασκευή). 4) Συγκόλληση ελάσματος – ενισχυτικού («ταυ»). 5) Συγκόλληση ελασμάτων σε επικάλυψη (τοπική ενίσχυση σκάφους). 6) Εσωτερική–εξωτερική συγκόλληση ελασμάτων σε γωνία 90 μοιρών με κοινή ακμή. 7) Οριζόντιες ραφές επί κατακορύφου επιπέδου (τομή σκάφους σε θέση ανέγερσης). 8) Ανεβατό (ανέγερση σκάφους). 9) Οξυγονοκοπή. 10) MIG. 11) TIG. 12) Συγκόλληση σωλήνων «σώκορο» (δίκτυα σκάφους). 13) Συγκόλληση σωλήνα με «φλάντζα» (δίκτυα σκάφους).
Πριν από κάθε άσκηση γίνεται η αντίστοιχη ενημέρωση. Επίσης, οι σπουδαστές μαθαίνουν τη χρήση του εξοπλισμού οπτικού ελέγχου συγκολλήσεων και τη χρήση των διεισδυτικών υγρών. Περιγράφονται οι έλεγχοι μαγνητικών πεδίων, υπερήχων και ακτινογραφιών.